KUŞAKLAR ÇATIŞMASINI “CARLİTO” ALCARAZ KAZANDI!
Teniste, dünya medyası olarak yılın 4 slam turnuvasına genelde daima eşit derecede değer ve yer veririz. Buna karşın doğruyu söylemek gerekirse, bu “eşit ehemmiyette dört büyük” ortasında Londra’da her yıl yazın oynanan Wimbledon, daima bir yahut birkaç adım öndedir. Bundan da kimse gocunmaz, alınmaz…
Bu yılın Wimbledon tek erkek finali, tenis dünyasının yeni üstün mükemmel çocuğu İspanyol Carlos Alcaraz ve dünyanın en çok slam turnuvası kazanan Sırp Novak Djokovic ortasında oynandı. Djoko, üst üste beşinci kez bu büyük kupayı kazanmak, Federer’in 8 Wimbledon zaferini yakalamak ve toplamda 24 slam şampiyonluğuna ulaşarak Margaret Court’un bayanlar ortasındaki rekorunu egale etmek; Alcaraz da yükselmiş olduğu dünya bir numarası koltuğunu hak ettiğini ele güne, dosta düşmana bir sefer daha göstermek ve o noktaya tesadüfen gelmediğini kanıtlamak istiyordu! Ayrıyeten 1980’lerdeki McEnroe ve Boris Becker zaferlerinden sonra, bu şampiyonluğu 20 yaşında bir gencin de elde edebileceğini 37 yıl sonra (en son Becker 1986’da kazanmıştı) kanıtlamak ve gençlere umut saçmak da onun doğal rüyavari beklentilerindendi. Sonuçta mesleğinin en başında ve sonlarında olan iki gladyatör alandaydı ve tam bir nesiller çatışması seyredecektik.
Dünyadaki tenis severler de ikisi ortasındaki iddia yarışında ortadan ikiye bölünmüştü! Djokoviç’in slam turnuvalarındaki 27 ve Wimbledon’daki 34 maçlık birbiri peşi sıra gelen zaferler serisine son verilmesini isteyenler, adeta ondan bıkanlar ve tam bilakis onun tüm rekorları kırmasını ve geliştirmesini bekleyenler…
MAÇIN AKIŞI
Favorisi olmayan büyük bir maç başladı. Birinci oyunda Alcaraz rakibinin servisini kırmaya yaklaştı lakin değerlendiremedi! İkinci oyunda bu sefer Djoko üç kırma puanı kazandı ancak rakibinin bilakis bu fırsatların üçüncüsünü kıymetlendirdi ve 2/0 öne geçti. Djoko daha sonra bir sefer daha rakibinin servisini kırıp, kendi servislerini de problemsiz geçip 5/0’ı buldu. Alcaraz, şanslı bir file topu, bir smaç ve kusursuz bir passing shot’la nihayet birinci oyununu alarak, adeta skorbord’a “beni yok saymayın, ben de sahadayım!” demiş oldu. Akabinde kendi servisinde çok emin bir halde fileye gelen Djokovic, sonuçta birinci seti bir smaçla kapattı.
İkinci sete Alcaraz, servisini kazanarak başladı. Çabucak gerisinden da uzun süren bir oyunda nihayet rakibinin bir topu out’a atmasıyla servisini ikinci fırsatta kırarak 2/0 öne geçti. Bir manada bu, maçın birinci gerçek başlama gong’uydu. Lakin bir sonraki oyunda Alcaraz servisini kaybederek o taze avantajı elinden kaçırdı. Akabinde 0/30’la başlamasına rağmen Djoko, servisine sıkıntı da olsa tutundu: Uzun bir oyunda çok uzun rallilerle geçen nefes kesen, heyecanlı anlar yaşandı ve sonunda 2/2 beraberliğe ulaşıldı. Akabinde Alcaraz, kendi servisinde 40/15 ileri geçmesine karşın Djoko uzun röturlar ve akıllı öne çıkmalarla oyunu lehine çevirmenin eşiğine geldi, lakin sert servisler ve derin-uzun bir geri oyunla Alcaraz servisine tutunarak 3/2 öne geçti. Akabinde 0/30 geri düşmesine karşın, Djokovic hoş, sert servisler ve oyun kurgusuyla oyunu kazandı, durumu 3/3’e getirdi. Akabinde her iki raket servislerini kolaylıkla kazandılar ve skor 4/4’e geldi. Kendi servisinde özgüveni artan Alcaraz, oyuna daha hâkim olmaya başladı, 5/4 öne geçti. Djoko’nun servisinde skor 30/30’a ve 40/40’a geldi. Alcaraz o noktada sete iki puan yaklaştı lakin kazanamadı; fakat çabucak akabinde tek puan vererek servisini kazandı, tekrar 6/5 öne geçti. Tıpkı senaryo o oyunda da yaşandı, Alcaraz rakibinin servisinde eşitliği sağladı fakat son iki puanı tekrar alamadı.
DJOKOVIC 2. SETİ KENDİSİNE VERECEK PUANI KAÇIRIYOR
Böylece 6/6’da tie break’e gelindi… 3/1 öne geçen Novak’a, Carlos geriden gelip yetişti. 6/5’te birinci set puanı kullanan Djoko oldu, lakin backhand’i fileye taktı. Derken birebir yanılgıyı tekrarladı ve bu sefer set topu Alcaraz’a geçti. Djokovic olağanüstü bir servisi tam 90’a oturttu ve büyük ihtimalle o topun geri dönmesini beklemiyordu. Ancak akış umduğu üzere gerçekleşmedi, Sırp şampiyon topun yan çizgiyi aşıp çok rahat bir biçimde kendi alanının sağ köşesine oturuşunu seyretti: Setler 1-1 olmuş, maça istikrar gelmişti… Olağanda oynadığı tie break’lerin büyük çoğunluğunu kazanan Djoko için bu önemli bir şoktu. Zira ikinci seti de almış olsa, o andan itibaren maçı alma oranı en az yüzde 95’ti. Tenisin gaddarlığı: Backhand’i fileye takılacağına çarpıp öbür tarafa düşüverse, biz bugün Djokovic’in efsane galibiyetini ballandırarak anlatıyor olacaktık! Halbuki artık maç uzayacaktı, rakibi çok gençti, neredeyse çocuğu olacak yaştaydı ve natürel ki farklı bir enerjideydi!
Üçüncü setin birinci oyununda Alcaraz, birebir süratle rakibinin servisini kırmayı başardı. Akabinde kendi servisinde iki sefer kazanıp 3/1 i buldu. O noktada setin en kritik oyunu oynandı. 26 dakika civarında süren oyunda her iki tenisçi tekraren avantajı kazandılar ve kaybettiler. Seyirciler seyretmekten yoruldu, lakin iki oyuncu kaybetmemeye güya yeminliydiler. Sonunda Djoko bir düz vuruşu fileye taktı ve Alcaraz bununla 4/1’i buldu. Setin geri kalan kısmında Sırp tenisçi puanları adeta rakibine bıraktı ve Alcaraz seti 6/1 kapamayı başardı. Fakat Djokovic’in bu yüksek dertli, konsantrasyon yoğunluğunda geçen 26 dakika boyunca servis atarak oyunu sürdürmesi ve sonunda kaybetmesi, tahminen de kendi ismine dünkü maçın en kilit negatif anıydı…
Dördüncü set, Djoko açısından maçın tamam mı-devam mı noktasıydı. Oyunun ritmi giderek arttı ve oyuncular yorgunluktan düşeceklerine, akıl almaz alkış toplayan şaşırtan winner’lar yapmaya başladılar, servis oyunlarını kazanarak 2/2’ye geldiler. O kritik oyun da çok uzamaya başladı. Djoko tam servisi kırdım dediği noktada Alcaraz, şahin göze gitti ve topunun içerde olduğu konusunda haklı çıktı. Buna karşın İspanyol tenisçi, bir sonraki puanda bir voleyi fileye bırakarak servisini kaybetti. Derken Djoko kendi servisini kazanarak 4/2’ye yükseldi. Oyuncular kendi servislerini almaya devam ederek skoru 5/3’e getirdiler. Alcaraz kendi servisinde 0/40 yenik duruma düştü ve ikinci set topunda bir çift kusur yaparak Sırp rakibinin maçı 2/2 eşitliğe taşımasına imkan verdi.
SON SET VE ERKEN KOPUŞ ANI…
Djoko, beşinci sete ısrarlı bir giriş yaptı ve karşısındaki dirence karşın birinci oyunda servisini korudu.
Arkasından gelen oyunda Djoko, rakibinin servisini kırmak üzere iken fileye geldiği bir puanda smaç yerine yüksek forehand vole vurmayı seçince topu fileye taktı ve bu yanılgısına kendisi de inanamadı. Alcaraz servisini müdafaayı başardı. Sonra rakibinin servisini kırıp kendi servisini de aldı ve son sette 3/1 öne geçerek büyük bir avantaj elde etti. Djoko’nun servisini mükemmel bir passing-shot ile kırdığında, Sırp tenisçi raketini fileyi tutan tahta düzeneğine hışımla vurarak parçaladı ve 2. ihtarını aldı. Birincisi puan ortalarında geçirdiği 25 saniyelik süreyi aşmasıyla ilgiliydi. Değişik bir biçimde o noktadan itibaren de, kalitenin gitgide yükseldiği ve kıran kırana büyük bir son izledik. Akıl almaz puanlar yaşandı, mesela Carlos’un, Novak’ın bir smaçına yetişip vurduğu baş döndürücü passing-shot! Djokoviç her şeye rağmen, aslında dünya 1 numara olmasına karşın bu seviyede birinci “ büyük şampiyon” doğuşunu yapan rakibine karşı maçı son saniyeye kadar bırakmadı. Esasen kendisinden öbür bir şey beklenemezdi! 5/4 de genç İspanyol maç için servis attı ve 30/30’dan sonra ulaştığı birinci maç topunda, Sırp efsane bir forehand’i fileye takınca, Carlos çocukluğunun kayıtlara geçmiş en büyük hayali olan sonuca ulaştı! Tenis dünyasında herkese “bir devrin sonu mu geldi sanki?” dedirten bir andı bu. İspanya adeta Nadal’ın mesleğinin bitmek üzere olduğu noktada, kendisini tıpkı düzeyde, tıpkı savda devam ettirecek olan yeni genç muadilini bulmuştu!
TAKTİK SAVAŞI NASIL GEÇTİ?
Djokoviç, oyunun en başından itibaren ruhsal üstünlük sağlamak istedi ve başlarda bunu başardı. Akabinde fizik ve mental ısınmasını nihayet gecikmeli de olsa hayata geçiren Carlos oyuna girdikten sonra, başa baş dişe diş bir gayret başladı. Ralliler uzadıkça güya İspanyol tenisçi daha başarılı oluyordu. Djoko, bu nedenle tahminen kendi normalinden çok daha fazla fileye çıktı. Bu, baskıyı ve ruhsal üstünlüğünü sürdürme uğraşıydı. Lakin yaptığı kısa yahut etkisiz çıkışların her birinde passing-shot yedi. İnanılmaz puanlar seyrettik; şimdiye dek görülmemiş biçimde 29 defa gidip gelen toplar izledik! Bu seviyede bir maç için çok az sayıda ace atıldı. Güya her iki oyuncu da servis puanlarından çok, kendini bir an evvel gidip gelen topun taktik savaşına atmak istiyordu… Daima karşılıklı kısa top atma silahını, olağandan çok daha sık denediler. Ayrıyeten Alcaraz, yüksek ve çok uzun toplar atarak rakibini geriye yaslamaya çalıştı ve kısa topları da bu vesilelerle daha tesirli kılmak istedi. Djokovic kadar, hem “killer tennis” hem de rallilerde rakibinin kusurlar yapmasına yol açacak halde oynadığı “Percentage tennis” taktiklerini, birebir anda bu kadar ağır ve başarılı oynayabilen ikinci bir kişi bulmak çok zordur. Rakibi sıfır kilometrede, rodajını yeni tamamlamış, hiçbir şeyi denemekten çekinmeyen, küstah bir Maserati’ydi. Novak ise, biyonik donanımını tamamlamış, ince ayarlı ve üstün yapay zekâ ile kurgulanmış bilgisayarlı bir arazi tankı…
BÜYÜK FİNALİN AKABİNDE DÜŞÜNCELER…
Djokovic, ister kazansın ister kaybetsin kupa merasiminde her zamanki üzere, en efendi, en centilmen, saygın insan rolüne tekrar bürünmüştü. Aslında “rolüne bürünmüştü” demem yanlış. Hakikaten bu tavrı samimi, ama inanılmaz bir biçimde merasim sırasında, alanda oyun sırasındaki “ajan provokatör” Novak gidiyor, yerine bir İngiliz lordu geliyor! Djokovic aslında maç oynanırken seyircinin kendisiyle uğraşmasından hoşlandığı kadar, birebir seyirciyi ileri ve geri vitese takarak tahrik etmekten de zevk alıyor! Bunlar bambaşka konular…
Gelelim “Djokoviç artık bitti, yeni bir devir başladı” diyenlere: Çok yanılıyorsunuz! “Bitti” demeyi cüret ettiğiniz adam bu yıl, şu ana kadar oynanan üç büyük slam turnuvasının ikisini kazandı, birini son anda kaybetti. Ve daha kaç büyük buluşmada zekasını ve gücünü gözlerimiz önüne serecek, bilmiyoruz. Bilin ki o daha doymadı ve kendi rekorlarını geliştirmek istiyor! İki yıl evvel Amerika Açık’ta yaşadığı Medvedev yenilgisi nasıl onu durduramadıysa, dünkü maçın tesiri de inanın bu sabahtan itibaren geçmiş olacak. Djokoviç tankı daha çok su alır ve sayısız yeni nesilden genç tenisçiyi suya götürür, susuz geri getirir!
Alcaraz’da da, kabul etmek gerekir ki, yaşına nazaran çok önemli bir olgunluk var. Şaşkınlık verici derecede… Hem alanda, maç esnasında hem de maçtan sonraki seremonide, yüzünde büyük bir gülümsemeyle tenise başladığı birinci günden beri yıllarca Djokovic’i heyecanla izlediğini anlatıyor. “Yeni 36’nın 26 olduğunu (yaştan kelam ediyor) en yeterli kanıtlayan sensin!” diyor. “Doğduğumdan beri senin şampiyonluklarını izliyorum, büyük bir esin kaynağısın” diye ekliyor hürmet ve mütevazılıkla gülümseyerek… Hakikaten de Djokovic birinci ATP turnuvasını kazandığında Alcaraz sadece 3, birinci slam Turnuvası’nı 2008’de Avustralya’da kazandığında ise şimdi 5 yaşındaydı! Kim bilir İspanyol tenisçi bu kadar süratli bir gelişme yaşarken, hangi akıl almaz ruhsal evrelerden de geçti? Her açıdan soruyorum bunu, profesyonel olarak resmen araştırmaya değer…
Sonuçta, artık dünya 1 numara olmanın ötesinde Carlos, tıpkı vakitte büyük şampiyonlar kategorisine adım attı. Ki, bunların farklı muvaffakiyet ölçekleri olduğunu biliyoruz. Artık şu andan itibaren her gün daha da ciddileşen ağır memleketler arası rekabet içersinde, ortadan 20 yıl geçtikten sonra, Djokoviç, Nadal ve Federer düzeylerinde bir iz bırakmış olacak mı? Beklentiler ve gerçekler her vakit örtüşmez: İddia etmek imkânsız, bunu yaşayarak göreceğiz… Yolu açık, unutulmaz maçları bol olsun!
Odatv.com